Van levensbelang.
Waar komt toch die enorme drive vandaan om voortdurend met een grote groep mensen in digitaal contact te staan? Het lijkt wel alsof iedereen die even, een paar minuten of zelfs maar seconden, niets om handen heeft met een smartphone in z’n handen zit. Voor een spelletje of contact. Heel veel van dat contact is vluchtig en voorbijgaand. Maar toch, een leerling zei een keer toen haar telefoon door een docent werd ingenomen; ‘Meneer, ik ga dood!’ Zo van: een week geen eten is niet zo erg als tien minuten geen smartphone. Een extreem voorbeeld? Maar waarom is het virtuele en vluchtige contact met anderen zó belangrijk? Is dat het echte leven? Rust ons dat toe om onze plaats in deze wereld in te nemen? Wat voor invloed heeft het op ons karakter, op onze toekomst? De Bijbel mag dan wel een eeuwenoud boek zijn, de lessen die we daarin vinden zijn voor iedereen, altijd van levensbelang! God zegt daarin: ‘Want wie Mij vindt, heeft het leven gevonden, hij heeft van de Heer welgevallen verkregen. Maar wie Mij mist, doet zijn leven geweld aan;’ Wat kun je nou beter missen?
