Miskent of aanbeden?
Heel veel planten en bomen verliezen nu hun blad, sterven helemaal af of gaan in winterrust. Bijna niets groeit er zelfs in een zachte winter nog een beetje door. En dan, bij oplopende temperaturen en langere dagen ontluikt de natuur in een onnavolgbaar feest van geuren en kleuren. Alsof er geen winter was. Of juist, omdat het winter was? Heel veel van wat daar achter schuilgaat is voor ons verborgen. Toch zeggen sommigen dat het puur toeval is. Dat de eik duizenden jaren eikels laat vallen in de herfst die weer uitgroeien tot eiken als ze de kans krijgen, toeval? Wij mensen kunnen geen kiemkrachtige en dus levende vrucht ontwerpen en maken, hoe kwam dan die onoverzienbare variatie aan planten en dieren tot stand? Toeval? Kan het toeval dan meer dan de knapste koppen bij elkaar? Oh, moeder aarde dan? Is dat een briljant genie? Zullen we de Heer God, de Almachtige, Alwetende en liefdevolle Schepper van alles, niet de eer geven die Hem toekomt? Als er één kunstenaar is die zich terecht miskent mag voelen, is dat niet Jezus Christus?
