Evangelie Gemeente De Pionier

Soms is het stuitend om mee te maken: het schijnbare gemak waarmee mensen liegen, zaken verdraaien, bedriegen of hun straatje schoonvegen. Als belangrijke of hooggeplaatste personen dat doen, wekken ze de indruk dat het geoorloofd is! En als zij het doen, waarom jij dan niet? Sterker nog: een knappe jongen (of meisje) die het niet nadoet! Want wat zijn we beïnvloedbaar en wat doet een slecht voorbeeld niet ongemerkt met ons? Van onszelf hebben we nauwelijks de geestelijke kracht om integer en eerlijk te blijven terwijl om ons heen andere normen (lijken te) gelden. Geef je toe dan voelt dat als een nederlaag, als verlies. Maar weiger je mee te doen, waar put je dan kracht uit? Bid tot Jezus Christus en leg Hem dit probleem voor. De Bijbel zegt dat Hij dé Waarheid is en in Hem geen leugen bestaat. Hij is volkomen betrouwbaar en luistert naar diegene die Hem serieus aanroept. De Heer Jezus zegt dat wie liegt, onderworpen is aan de vader van de leugens en dat is de duivel. Daar wil en kan Hij ons van verlossen.

Als God bestaat, als Hij de maker is van het onvoorstelbaar grote aantal levende wezens en van het onmetelijk grote heelal, waar is Hij dan? En weet Hij dat jij en ik bestaan? De Bijbel laat God ‘zien’ als een geestelijk wezen, onzichtbaar voor menselijke ogen. Gods wijsheid, kennis en inzicht zijn absoluut, méér is er niet. God weet alles wat te weten is. Hij kende jou voor je geboorte, wist dat je in deze tijd, hier zou leven. Hij kent en houdt van iedereen. Maar God wijst onze zonden, onze overtredingen van zijn wetten, af. Alleen de dood van zijn eigen Zoon, kon Gods woede over onze zonden, verzoenen. Dat had Hij voor ons over! Een sterker bewijs dat God van alle mensen houdt, is ondenkbaar. Kon Hij dan niet voorkomen dat wij persoonlijk en als samenleving er zo’n puinhoop van zouden maken? Ja, maar dan waren we een soort robots geworden, voorgeprogrammeerd en zonder vrije wil. God vraagt om onze aanbidding en liefde, vrijwillig en niet afgedwongen. ‘Hij heeft het oor geplant-zou Hij niet horen? Het oog gevormd-zou Hij niet zien?

Iedereen komt op min of meer dezelfde wijze ter wereld en niemand kan bij zijn of haar overlijden er iets uit meenemen. In een gouden kist of een massagraf: we vergaan tot stof. Vuur versnelt dat proces. Is het daarmee dan gedaan? ‘Natuurlijk, dood is dood.’ dat hoor je nogal veel in deze tijd. Maar kun je te weten komen of het dan echt voorbij is? Kijk daarvoor eens naar het begin van ons leven. De wetenschap kan niet uitleggen wat leven precies is, laat staan hoe het tot stand gekomen is. Leven bestaat in een onvoorstelbaar grote variatie. Maar een dode mus krijgt geen mens weer aan het ademen! Het maken van leven, en dus ook van menselijk leven, ligt buiten onze menselijke mogelijkheden. Onze Maker stelt dit in de Bijbel: ‘Eens moeten mensen sterven en daarna volgt het oordeel.’ Dan is het dus niet voorbij! Is dat ook maar een mening? Gods Zoon, Jezus Christus, werd weer levend na gestorven te zijn op dat kruis. Vele honderden zagen Hem daarna. Wie kan het beter weten dan Hij? Vraag het Hem!

In een wereld waarin steeds weer andere en vaak nogal heftige problemen opduiken, moet je er meestal ook iets van vinden. Maar om een mening te vormen heb je informatie van meerdere kanten nodig. Dat valt vaak helemaal niet mee en dan zijn we geneigd mee te gaan met de overheersende opinie. Totdat het tot je doordringt, dat het botst met je diepste overtuigingen. Er is een enorme psychologische druk om hetzelfde te vinden als ogenschijnlijk iedereen. In ieder geval als de grootste schreeuwers. De Bijbel spoort ons aan om de meerderheid in het kwaad niet te volgen. Fout, misdadig, pervers, verandert niet, ook niet als veel mensen het ineens gaan omarmen! De recente geschiedenis kent genoeg trieste voorbeelden. Maar hoe blijf je overeind in al het geweld dat bijvoorbeeld via social media binnen komt? Hoe blijf of word je standvastig bij wat echt belangrijk is? ‘De standvastige is veilig bij U, vrede is er voor wie op U vertrouwt.’ Die ‘U’ is Jezus Christus. Hij weet hoe zwak we zijn en wil ons juist dan te hulp komen, bid er om!

Het nieuwe schooljaar staat op het punt van beginnen en al enkele jaren staan we daar in de samenkomst op een zondagmorgen bij stil. In wat voor wereld groeien onze kinderen op? De neiging is groot om te roepen dat er nog nooit zoveel onzekerheid en onrust in de wereld geweest is als nu. Maar wat te denken van het begin van de Tachtigjarige Oorlog, of ten tijde van de Eerste Wereldoorlog en de Tweede? Je kunt het niet vergelijken, wij leven nu en de toekomst ziet er dreigend uit. Sommigen willen daarom geen gezin stichten. Maar kinderen hebben er niet om gevraagd verwekt te worden. Als kerk van Jezus Christus willen we niet alleen goed voor hen zorgen. De Heer Jezus nodigt expliciet ouders uit hun kinderen bij Hem te brengen. Hij is de Goede Herder, ze zijn veilig bij Hem. Eens per jaar, aan het begin van het nieuwe schooljaar, bidden we daarom nadrukkelijk voor hen. We smeken de Heer om hen te beschermen, te helpen en Zichzelf aan hen persoonlijk bekend te maken. Hij is te vertrouwen.

Wat geloof jij? Stammen we van de apen af of schiep God ons? Toch gaat het daar ten diepste niet om. Het gaat om de vraag ‘Wie geloof jij?’ Vaak wordt het geloof gezien als het onderschrijven van een min of meer samenhangend systeem van geloofswaarheden. En, vroeger helemaal, week je daarvan te veel af dan was je een ketter. Geloof en vertrouwen zijn bijbels gezien nagenoeg identieke woorden. De vraag in wie je gelooft, is dan de vraag wie je vertrouwt? Aan wie ben je bereidt je leven toe te vertrouwen? Want wel of niet in Jezus Christus geloven heeft grote gevolgen voor je leven. Je kunt niet zeggen dat je in Hem gelooft en je vervolgens niets van wat Hij zegt in de Bijbel, aantrekken. Je geloof blijkt uit wat je doet en zegt. In die volgorde. Mensen die zeggen in niets anders te geloven dan wat zichtbaar, hoorbaar, kortom waarneembaar is, waar vinden die hoop voor de toekomst? Alle mooie plannen ten spijt, wat komt er van terecht als mensen het moeten uitvoeren? Jezus Christus schiep ons, het is zijn wereld!

Waar word je nou écht blij van? Heel veel blijdschap is maar van korte duur. Alles went en dat geldt dus ook voor de dingen of gebeurtenissen die ons blij maken. Soms heb je er lang naar uitgezien en denk je er heel lang op te kunnen teren. Duikt er een kleine tegenslag op dan vergalt het zo ineens je vreugde. ‘Het oog wordt niet verzadigd van zien, het oor wordt niet vol van horen.’ Een bijbelse waarheid, maar wie herkent het niet? Mensen kunnen ons ook blij maken, maar die blijdschap kan beklijven. Dan is het de persoon en veel minder of helemaal niet het uiterlijk. Maakt iemands uiterlijk je blij, wat betekent hij of zij dan als persoon voor je? In het bijbelboek Nehemia staat dit: ‘Wees niet bedroefd, want de vreugde die de HEER u geeft, is uw kracht.’ Als wij ons buigen voor de Heer God, komt er een vreugde in je leven die permanent is. Ook in verdrietige tijden, vind je daar troost in. Waarom? Wat God belooft, doet Hij door zijn Zoon Jezus Christus!

‘Als God vóór ons is, wie zal dan tegen ons zijn?’ Alles en iedereen is ondergeschikt aan de Schepper. Is Hij vóór ons, wat hebben we dan te vrezen van mensen, boze machten, omstandigheden of welke vijand dan ook? Zelfs de dood is door Christus Jezus overwonnen! Maar soms is ongeloof onze grootste vijand. Dan wordt God gezien als een tegenstander of als een onverschillige buitenstaander. Dan weet je niet dat God vóór je is. Het punt is: waar baseer jij je mening over God op? Op je gevoel, op de mening van anderen, op de wetenschap, op wat eigenlijk? Er is feitelijk maar één absoluut betrouwbare bron om God te leren kennen en dat is de Bijbel. God zorgde er op onbegrijpelijke wijze voor dat we daar helemaal op aan kunnen. Daar staat ook de openingszin van dit stukje in. Maar hoe zou je iemand die je helemaal niet kent, vertrouwen? God wil Zich aan ons bekend maken, als wij er om gaan vragen. Lees maar wat er allemaal over Jezus Christus staat, dan wordt geloven in Hem een feest!

Wie denkt er bij het woord ‘kerk’ niet aan een gebouw? Maar misschien denken sommigen aan een kerkelijke gemeenschap of gemeente. Het gebouw waarin een kerkelijke gemeente samenkomt heet dan ook ‘kerk’. Behalve als men niet over een eigen gebouw beschikt, zoals wij! Een kerkelijke gemeente is in de eerste plaats een groep mensen van allerlei leeftijden en achtergronden die zich vrijwillig aan elkaar verbonden voelen door het geloof in Jezus Christus. De onderlinge band wordt in principe gevormd doordat men van elkaar houdt. Zo’n gemeente wordt wel vergeleken met een gezin. Daar heb je elkaar ook niet uitgezocht en is, als het goed is, liefde de onderlinge band. De vergelijking kun je verder doortrekken: zoals in een gezin de verschillende gezinsleden moeten leren met elkaar samen te leven, geldt dat ook in een christelijke gemeente. Met elkaar samenleven, met elkaar de Heer dienen en aanbidden is waar het om gaat. Een gezin heeft immers ook een doel? Hét fundamentele verschil is dat het gaat om een geestelijke band, niet een natuurlijke. Gods Geest vormt ons en leert ons Jezus Christus steeds beter kennen.

Een van de meest bijzondere aspecten van het huwelijk is dat het in de Bijbel vergeleken wordt met Gods band (of verbond) met de kerk. De huwelijksband is in principe voor het leven, God heeft een eeuwig verbond met zijn kerk (of gemeente). Een bruid schaken, ontvoeren of kopen, dus tegen haar zin tot een huwelijk dwingen, wordt terecht als een misdrijf gezien. God heeft door zijn Zoon Jezus Christus het mogelijk gemaakt dat we door in Hem te geloven, vergeving van zonden krijgen. God nodigt alle mensen uit in zijn Zoon te geloven en zo deel te worden van zijn kerk, van zijn Bruid! Gods ontferming, Gods barmhartigheid maakt dat mogelijk, niet onze prestaties. Die helpen ons alleen maar verder weg. Het huwelijk kenmerkt zich ook door trouw en toewijding aan elkaar. Zó leert God Zich kennen aan wie gelooft. Lees, zie en geloof dat God in de Heer Jezus héél dicht bij ons komt.